به گزارش هاناخبر ، در چنین روزی ۲ فروند هواپیمای میگ رژیم بعث عراق حدود ساعت ۱۱ صبح دیوار صوتی را شکستند و سه نقطه مهم شهر مهاباد شامل «میدان آرد»، «میدان منگور» و «میدان استقلال» را بمباران کردند.
بمباران هوایی روز ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ توسط رژیم بعث عراق یکی از خونین‌ترین روز‌های مهاباد را رقم زد و آنچه حادثه بمباران این شهر را تراژدی‌تر کرد این بود که از میان شهدای این حمله هوایی پنج نفر از شهدا اعضای یک خانواده و مربوط به خانواده شهید «آربان»، سه شهید خانواده «عبدالله‌زاده» و هفت خانواده دیگر دارای ۲ شهید بودند.
مهاباد برای نخستین‌بار در روز پنجم اسفند سال ۱۳۶۲ آماج بمباران هوایی رژیم بعث عراق قرار گرفت و در آن واقعه نیز ۱۵ نفر از اهالی این شهر به درجه رفیع شهادت نایل شدند، اما در سال ۱۳۶۵ و تنها یک روز پس از برگزاری جشن پیروزی انقلاب، این شهر مورد حمله هوایی قرار گرفت.
بررسی آماری شهدای حملات هوایی به مهاباد در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۵ نشان‌دهنده اوج قساوت رژیم بعث عراق بود، زیرا در این ۲ حمله هوایی در مجموع، ۶۶ نفر در این شهر شهید شدند که از این شمار ۲۸ نفر از شهدا زنان و ۳۰ نفر کودکان و خردسالان بودند.
در طول جنگ تحمیلی ۱۲۷ شهر ایران زیر بمباران هوایی رژیم بعث قرار گرفت و در آنها علاوه بر به شهادت رسیدن شمار زیادی از مردم بی‌دفاع، بخش‌هایی از زیرساخت‌های کشاورزی، صنعتی و خدماتی کشور از بین رفت، اما مقاومت مردم، دشمنان را شکست داد.
شهرستان‌های جنوب آذربایجان غربی در طول جنگ تحمیلی چندین نوبت مورد حمله هوایی قرار گرفتند، اما اشنویه و سردشت علاوه بر بمباران چندین نوبت با سلاح‌های متعارف، با استفاده از بمب‌های شیمیایی نیز مورد هجوم قرار گرفتند.
خانواده‌های شهدا و جانبازان حادثه بمباران هوایی ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ مهاباد طی چند سال گذشته از این واقعیت دلتنگ هستند که با توجه به اینکه این حادثه در روز بعد از پایان دهه‌فجر و پیروزی انقلاب اسلامی اتفاق افتاده، کمتر مورد توجه مسوولان این شهرستان قرار می‌گیرد و گاهی حتی فراموش می‌شود.
نکته قابل تامل دیگر این است مساله بمباران هوایی مناطق مسکونی کشورمان از جمله بمباران‌های ۲۸ دیماه سنندج با ۲۲۰ شهید و ۲۳ بهمن مهاباد با ۵۱ شهید که هر ۲ در سال ۱۳۶۵ و با فاصله کمتر از یک ماه روی داد، خود نوعی جنایات جنگی رژیم بعث عراق بود که کمتر در جوامع بین المللی بازتاب داشت.
حال پس از گذشته ۳۷ سال از این رویداد و وجود اسناد و مدارک آن به همراه تصاویر دلخراش این جنایت، دادخواهی قربانیان آن می‌تواند در مجامع بین المللی مطرح شود و هرچند رژیم بعث اکنون سرنگون شده، اما کشور‌هایی که این تجهیزات و تسلیحات جنگی را در اختیار این رژیم قرار داده بودند، هنوز مجازات نشدند.
ارسال نظر