وب سایت خبری تحلیلی هاناخبر

 هاناخبر -اسدالله محمدزاده، یقینا میراث فرهنگی هر شهر یا کشور شناسنامه هویت مردمانی است که در ادوار گذشته در آنجا زیسته اند و آثار فرهنگی خودرا برای آیندگان به میراث گذاشته اند.
 سوال اینجاست که آیا می توان میراث بی فرهنگی را نیز برای آیندگان به جا گذاشت؟
 این پرسش را می توان با نگاهی به آثار فرهنگی شهرمان و وضعیت کنونی آنها پاسخ داد.

1-  کاخ شاه واقع در اجابیت
کاخی که تمام موارد مشابه آن در سراسر ایران تبدیل به موزه شده اند ولی متاسفانه در کلاردشت تبدیل به کاخ ریاست جمهوری شده است. ظاهرا در نتیجه انقلاب ۵۷ کوخ نشینان و کاخ نشینان تغییری در روند زندگیشان ایجاد نشده فقط عنوان ها تغییر کرده اند. جایی که همه درصدد هویت سازی هستند ما به فکر هویت زدایی هستیم به عنوان مثال موزه مردم شناسی کندلوس کجور نمونه ی بارزی از این هویت سازی هاست که متاسفانه در کلاردشت با وجود چنین پتانسیل بالایی تاکنون اقدامی انجام نشده و فضایی که می تواند به عنوان کاخ موزه و مکانی برای جذب گردشگر باشد کاربرد دولتی پیدا کرده وتاکنون مردم و مسوولین شهرستان هم به این موضوع  واکنش نشان نداده اند.

2-  تپه ی باستانی کلار
این تپه که در لاهو واقع گردیده است سالها در تملک شخصی بوده و متاسفانه بر روی آن کشاورزی می شود. جالب اینجاست که کار کشاورزی بر روی تپه جدای از آسیب رساندن به بافت و لایه های تاریخی صرفا جهت تثبیت تصرف انجام می شود و هیچ مرجع قانونی تا کنون به صورت جدی مانع از آن نشده است. در حالی که تپه های مشابه از جمله تپه ی سیلک، تپه ی هگمتانه، تپه ی حسنلو و ... به عنوان اماکن تاریخی تحت شرایط ویژه نگهداری شده و موجب جذب گردشگر در مناطق  خود شده اند.

3-  ساختمان نیمه کاره ی پهلوی اول
این ساختمان در مرکز شهر کلاردشت واقع شده است. شاید اسفناک ترین هویت زدایی ممکن در مورد این ساختمان اتفاق افتاده و همچنان نیز ادامه دارد.
 متاسفانه این ساختمان در دوره های قبل توسط شهرداری از محل اعتبارات شهری و از بنیادهای مصادره کننده بعد از انقلاب خریداری و به تملک درآمده است. گویی این تملک مجوز هرگونه تغییر در این ساختمان منحصر به فرد را به مسوولین محترم داده است: استقرار چند اداره ی دولتی؛ شهرداری، جهاد کشاورزی ، تعاونی فرش ، فرمانداری و به تازگی احداث سرویس بهداشتی در محوطه جدا از واگذاری های انجام شده به اشخاص در اطراف این ساختمان تاریخی، به طور موفقیت آمیزی توانسته است هویت زدایی را در برابر چشمان هر عابری به تصویر بکشد. مکانی که می توانست با یک مدیریت کارآمد به یک مرکز گردشگری در قلب شهرستان کلاردشت تبدیل شود، متاسفانه با سیمان و گچ به طور بسیار زشت و زننده ای تبدیل به میراث بی فرهنگی ما شده است.

اسدالله محمدزاده ـ کارشناس ارشد ایران شناسی و ادبیات فارسی،  دانشجوی دکترای تاریخ ایران ،پژوهشگر