به گزارش هاناخبر ،
روزنامه اعتماد چاپ تهران، درشماره امروز پنج شنبه (8تیرماه)به بررسی بازتاب بمباران شیمیایی سردشت در شبکه‌های اجتماعی آنهم در سی امین سالگرد این فاجعه پرداخت و نوشت:
«آیا اینجا جبهه جنگ است؟» نوشته به دو زبان فارسی و انگلیسی روی پارچه سفیدی نقش بسته و در میان دو درخت، پشت به ساختمان خرابه‌ای در میان شهر سوت و کور آویزان شده. این عکس سیاه و سفید یکی از تصاویری است که پس از حمله شیمیایی به سردشت به ثبت رسید. حالا ٣٠ سال از آن حمله می‌گذرد و سه دهه پس از آن فاجعه، کاربران شبکه‌های اجتماعی با انتشار عکس‌ها و نوشتن متن‌های مختلف به قربانیان سردشت ادای احترام کردند. #سردشت یکی از هشتگ‌هایی بود که روز گذشته در توییتر فارسی جای خودش را در میان باقی مطالب باز کرد.
«بمباران شیمیایی سردشت، که امروز سی‌امین سالگردش است، ٩ ماه پس از وتوی مصوبه شورای امنیت از سوی امریکا در محکومیت کاربرد سلاح شیمیایی توسط عراق بود.» کاربران مختلف از زوایای مختلف یاد قربانیان کردند. یکی از موضوعاتی که مطرح شد یادآوری همین نکته بود، اینکه حمله به سردشت یکی از نتایج به نتیجه رسیدن پرونده استفاده عراق از سلاح‌های شیمیایی در شورای امنیت سازمان ملل بود. کاربر دیگری با اشاره به همین موضوع نوشت که «یک سال پس از این حمله، عدم واکنش کشورهای دنیا جسارت بیشتری به صدام داد که سبب حمله شیمیایی او به حلبچه و کشتار هزاران کرد عراقی شد.»
کاربران دیگری از این گفتند که سردشت نخستین شهر دنیا بود که مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و کسانی می‌گویند این واقعه هم باید در کنار جنایات بزرگ حاصل استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی قرار بگیرد: «همه دنیا از هیروشیما یاد می‌کنند. اما چه کسی برای کودکان سردشت گریه کرد؟» برخی هم با محور «فراموش نمی‌کنیم» سراغ یاد کردن از قربانیان سردشت رفتند، مثل حجت که نوشت: «تن سردشت هنوز درد دارد. امروز سالروز فاجعه بمباران شیمیایی هموطنان کرد اهل سنت‌مان در سردشت است. از یاد نمی‌بریم.»
در میان مطالبی که روز گذشته در توییتر دست‌به‌دست شد، بخش قابل‌توجهی هم بازنشر عکس‌هایی بود که از سردشت می‌رسید؛ عکس‌هایی که از مراسم یادبود قربانیان حمله شیمیایی صدام به ثبت رسیده بود. در یکی از قاب‌ها سه پسر جوان با گلدان‌هایی در دست، در پیشاپیش جمعیتی حرکت می‌کردند که به سوی قبرستان شهر می‌رفت. در عکس‌های دیگر جوانان غیربومی در کنار اهالی با لباس محلی قرار داشتند، کسانی که خودشان را به سردشت رسانده بودند تا در کنار اهالی یاد قربانیان را زنده نگه دارند. در میان عکس‌ها صحنه‌هایی از مزار شهدای سردشت هم به ثبت رسیده بود، مقبره‌هایی که تاریخ تیرماه سال ٦٦ را بر خود داشتند.
اما موضوع سالگرد حمله شیمیایی به سردشت برای کسان دیگری هم دلیلی شد تا باز هم یادی کنند از سختی‌ها و مشقت‌هایی که ساکنان مناطق کردنشین نزدیک به مرز در تمامی این سال‌ها با آن درگیر بوده‌اند. یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که به خصوص در یک سال گذشته مورد انتقاد بخش مهمی از فعالان مدنی قرار گرفته است موضوع نحوه برخورد با کولبران در مناطق مرزی است. جان باختن برخی از کولبران در مناطق کردنشین از سوی برخی مسوولان هم مورد توجه قرار گرفته است و روز گذشته می‌شد ردی از این موضوع را در توییت‌های کاربران هم دید. حسین نوشت: «تلخ اینه که کودکی که سال ٦٦ از بمباران شیمیایی سردشت جان سالم به در برد امروز مجبوره کولبری کنه و ممکنه هر لحظه با تیر مامور مرزی کشته بشه.» و ساسان هم در توییت مشابهی اشاره کرد: «بازماندگان سردشت امروز کارگران کولبر هستند.» یکی از کاربران نوشت که از مظلومیت سردشت است که هر بار نامش با خبرهای تلخ تکرار می‌شود: «سردشت فقط در دو حالت در اخبار دیده میشه: سالگرد بمباران شیمیایی و کشته شدن کولبرها. سردشت مظلومه خیلی مظلوم.»
مریم هم مثل بسیاری از کاربران دیگر در مورد کشتگان و مجروحان این حمله نوشت«30 سال پیش در چنین روزی حمله شیمیایی نیروی هوایی عراق، 110 نفر از ساکنان غیرنظامی سردشت را کشت و 8 هزار نفر را مصدوم و مسموم کرد.» و کاربران دیگری اضافه کردند که سردشت هنوز هم از جراحت شیمیایی ٣٠ سال پیش رنج می‌برد. یکی از تصاویری که از این زخم ماندگار حکایت داشت تصویر قدیمی زن کردی بود که با ماسک اکسیژن روی صورت، عکس دو پسر جوانش را که در سردشت جان داده بودند، در دست گرفته است.
ارسال نظر