وب سایت خبری تحلیلی هاناخبر

به گزارش هاناخبر ، بازی تفریحی جورابین، بازی دیرین مناطق کُردنشین ایران است که بیشتر در شب‌های زمستان به‌علت طولانی بودن شب برگزار می‌شود.

نحوه اجرای این بازی بسیار جالب است که در زیر بیشتر با آن آشنا خواهیم شد.

جوراب‌بازان ابتدا به دو دسته چند نفری تقسیم می‌شوند و در مقابل هم می‌نشینند، سپس پنج جفت جوراب را آماده بازی می‌کنند و از هر دسته یک نفر به‌عنوان سردسته انتخاب می‌شود که اغلب این دو نفر از ماهرترین بازیکنان هستند.

برای آغاز بازی یکی از افراد یک جفت جوراب را انتخاب کرده و یک قطعه سنگ کوچک یا مازوج یا شیء دیگری را در میان انگشتان خود قرار داده و بازی را آغاز می‌کند.

به هر حال فرد آغازکننده، دهانه‌ی جوراب‌ها را به طرف خود قرار می‌دهد و مازوج یا حبه قند یا هر شیء دیگری را که از قبل انتخاب شده در میان انگشتان خود قرار داده و با مهارت کامل، انگشتان خود را تا کف دست به میان جوراب‌ها فرو می‌برد و با حیله‌های مختلف سعی در انحراف فکری گروه مقابل دارد تا شیء موردنظر را در داخل یکی از 10 جوراب قرار دهد و افراد دسته دوم نیز با دقت کامل به حرکات دست و انگشتان رقیب نگاه می‌کنند تا محل اختفای مازوج را تشخیص دهند.

افراد دسته‌ای که باید محل اختفای مازوج را بیابند به سردسته می‌گوید به فلان جوراب شک دارم و سردسته نیز مانند بازی «پشکیلان» باتوجه به شک خود و افرادش در ‌صورت داشتن یقین دست روی یکی از جوراب‌ها قرار داده و می‌گوید «گُل» اگر در این مرحله موفق به یافتن مازوج شود 10 امتیاز کسب و خود آغاز به بازی می‌کند که در اصطلاح «گشتنی» گویند.

اما در صورتی که موفق به یافتن نشود یک یا چند تا دست روی جوراب‌ها می‌گذارد و آنها را از بازی خارج می‌کند، اگر مازوج در یکی از جوراب‌هایی که سردسته به آن دست زده قرار داشته باشد به تعداد جوراب‌هایی که مازوج نداشته‌اند امتیاز از دست می‌دهد اما چنانچه مازوج در آخرین جوراب باقی‌مانده قرار داشته باشد گروه رقیب(گروهی که مازوج را در جوراب پنهان کرده) یازده امتیاز کسب می‌کند.

این بازی با کسب یا از دست دادن 101، 151 یا 201 امتیاز پایان می‌یابد و معمولاً در پایان بازی گروه بازنده ناچار به تهیه شب چره می‌شود که در دهه‌های پیشین عبارت بود از کشمش، مغز گردو و یا خرما و سنجد.