به گزارش هاناخبر ، مناطق کُردنشین قطب کشاورزی، دامداری و دامپروری ایران است که با سینەای ستبر و قدمتی انکار ناپذیر از استقامت، دلیری، شکیبایی و خود کفایی، چشم در چشم خورشید مهربان، سالهای افتخار را به سینه سبز و حاصلخیز خود زده است.
مردمان این خطه از ایران زمین، هیچ وقت فارغ از کار روزانه و فصلی نیستند، هر روز شروع کار و آغاز تلاشی دیگر است، در این تکاپو و استقلال خواهی، سن و سال تنها یک عدد است و هر کس بنا به توان خود باری از دوش زندگی بر میدارد و خانوادە را حمایت میکند.
خبرنگار هاناخبر گزارشی اختصاصی از پشم چینی گوسفندان در کوه های منطقه شهرستان پیرانشهر را تهیه کرده است.
چاقوهایشان را تیز می کنند تا پشم گوسفندانشان را بتراشند، یک ضرب المثل کردی است که می گوید (همه چیز سخت است اما همه با هم (کارگروهی)این کار آسان است) این ضرب المثل در بسیاری از مناطق کردستان در عمل ثابت شده است
با توجه به آب و هوای خنک منطقه موکریان، پشم چینی گوسفندان تا نیمه خرداد آغاز نمی شود، اهالی روستاهای شهرستان پیرانشهر در این فصل به دامنه کوهستان قندیل کوچ میکنند، کوچ عشایر مناطق پیرانشهر در اول خرداد شروع میشود و نزدیک به سه ماه در کوهستانهای قندیل باقی میمانند
روز پشم چینی، مردان مشغول پشم چینی و زنان سرگرم جدا کردن و دسته بندی پشم ها از هم می شوند و بعضی دیگر معمولامشغول کار پشم چینی، که بیشتر زیر نظر خانم ها انجام می شود که در گذشته پشم گوسفند یک ساله را برای تهیه متکا و تشک جدا می کردند، ولی حالا از پشم مصنوعی استفاده می کنند، هم بوی گوسفند نمی دهد و هم هنگام شستشو راحتتر است.
هنگام پشم چینی، پشم های سفید را از پشم های سیاه و قهوه ای جدا کرده و بنا به تمیزی و نوع پشم در گونی قرار داده و آماده شستن در رودخانه می کنند.پشم های قهوه ای و سیاه را برای جانماز و جاحیم، سجاده و قالی بافی که از صنایع دستی سنتی دیرینه و سوغات کردستان است جدا کرده و پشم های سفید را برای تهیه انواع رنگ های دیگر به رنگ رزها و بازار مصرف عرضه می کنند. از پشم هایی که از انعطاف کمتری برخوردارند خانم های روستایی برای تهیه ریسمان که پس از تبدیل پشم به نخ، مانند موی بافته شده می بافند و در کارکشاورزی مورد استفاده است و پلاس بافی که نوعی زیر انداز محلی است، استفاده می کنند.
مصاحبه با : رحمان محمدپوری دامدار، رحیم حسن مجاور دامدار، گیابند حسن مجاور خانە دار
ارسال نظر